Me-Made-May

Je ziet op social media soms zo’n hele rits hashtags onder een bericht.

#naaienisleuk
#handmadebyme
#naaieniship
#sewingismytherapy
#instasew
#isewmyownclothes
#handmadewardrobe
#stayhomeandsew

Zijn er trouwens meer mensen die Stay Home and Sew automatisch op de muziek van Shut Up and Drive van Rihanna horen? Nee? Alleen ik?

Maar goed, hashtags dus. Meestal vind ik het een beetje overdreven, zo’n wildgroei aan hashtags waarvan het grootste deel te algemeen is om iets te betekenen, of juist veel te specifiek (#superleukshirtjemetbloemenvoormijnnichtjevan3) om zin te hebben. Maar deze ga ik dan toch gebruiken: #memademay2021

Me-Made-May is een online uitdaging die draait om het dragen van je zelfgemaakte kleding. Dit jaar is alweer de elfde editie – hij is in 2010 bedacht door Zoe van So, Zo… What Do You Know? Het is geen naaiwedstrijd. Het is dan ook niet de bedoeling om als een malle te gaan naaien om heel mei alleen maar heel veel nieuwe naaisels op de foto te zetten. Het gaat juist om het echt dragen van wat je hebt gemaakt, gewoon in je normale leven in plaats van alleen voor de foto.
Ik vind het een mooi idee; wie van ons heeft er nu geen kleren die we genaaid hebben, misschien online gedeeld, maar die nu een eenzaam bestaan leiden in dat hoekje van de kast waar we nooit onze outfit voor de dag uit kiezen?

Me-Made-May kun je zo simpel of uitgebreid maken als je zelf wil, met een pledge (belofte/voornemen) die je zelf bedenkt. Sommigen nemen zich voor om heel mei alléén zelfgemaakte kleding te dragen, vaak met uitzondering van alleen ondergoed en sokken. Sommigen nemen zich voor om iedere dag iets zelfgemaakt te dragen. Anderen gaan uit van één keer in de week, of laten dit open. Mijn eigen voornemen voor deze eerste keer dat ik deelneem aan Me-Made-May is dit:

Ik, Suzanne, van naaieninhetdiepe.nl, beloof om voor mijn dagelijkse outfit zoveel mogelijk te kiezen voor zelfgemaakte kleding, zowel nieuwere kledingstukken als dingen die ik al langer geleden heb gemaakt, gedurende de maand mei van 2021.

Ik wil hier een paar dingen mee bereiken. Hopelijk ‘herontdek’ ik wat oudere kledingstukken die ik al een tijd niet meer draag, en kom ik ertoe om kleding waar wat mis mee is (ik kijk naar jou, viscose jurk met uitgezakte zoom) te verstellen en opnieuw draagbaar te maken. Ook wil ik het gewoon (nog) vanzelfsprekender maken om mijn naaisels te dragen in het dagelijks leven – want iedere dag is een gelegenheid bijzonder genoeg om iets moois te dragen dat ik zelf heb gemaakt. En misschien kom ik er ook wel achter dat ik sommige dingen gewoon echt niet meer graag draag. Ook dat is oké, dan weet ik dat het tijd is om afscheid te nemen van dat kledingstuk.

Me Made May is geen fotowedstrijd, maar veel deelnemers kiezen ervoor om hun voortgang te documenteren. Dat wil ik ook doen, met iets andere foto’s dan je van me gewend bent. Als ik iets nieuws laat zien op mijn blog, doe ik mijn best om mooie foto’s te maken die het kledingstuk goed uit laten komen. Voor Me Made May wil ik laten zien hoe ik iets draag in het dagelijks leven. Met een vestje erover en een legging eronder, omdat het best nog fris is, ook al zie je dan niet de hele jurk. Zonder hakken, want wie draagt die nou om de vaatwasser uit te ruimen en de kinderen van school te halen? En mijn haar uitgebreid in de krul zetten of me echt opmaken is ook niet echt iets dat ik dagelijks doe. Foto’s van kleding in de praktijk van alledag dus.
Ik beloof trouwens niet dat ik in mei iedere dag iets zal plaatsen (of zelfs maar een foto van iedere outfit zal maken) maar ik zal wel af en toe een update plaatsen met gedragen outfits.

Als één van mijn eerste Me Made May outfits hoop ik trouwens wel iets nieuws te dragen. Dit zijn de eerste (!) vijftig lapjes van de bevrijdingsrok waar ik mee bezig ben. Ook al zijn er dit jaar weer geen grote bevrijdingsfeesten, ik hoop toch wel heel erg dat ik haar op 5 mei kan dragen. Wens me succes!