Mijn Swirl Dress

Naaien tijdens intelligente lockdown? Lastig, om daar ruimte voor te vinden. Met zijn allen de hele dag in huis. De kinderen thuisonderwijs geven. Tussen de chaos door proberen de boel een beetje aan kant te houden. Het leven staat stil, en is drukker dan ooit. Vooral in mijn hoofd. Ik heb in mijn naaikast twee UFO’s (unfinished objects, onvoltooide projecten) waar ik maar niet aan toekom. Te ambitieus voor de vermoeide avonden en weekenden. Maar tegelijkertijd mis ik het enorm om iets voor mezelf te doen. Daarom maar eens een leuk, simpel en (voor mijn doen) snel project. Het wordt de Swirl Dress uit Gertie Sews Jiffy Dresses.

Swirl Dress? Die naam heb ik eerder gezien. Ik vind meer informatie op de website van het Vintage Fashion Guild. De Swirl Dress werd veel gedragen in de jaren 40, 50 en 60. In eerste instantie bedoeld als wikkelschort, maar al snel werd ze populair als huisjurk. Er waren door de jaren heen meerdere modellen, maar de iconische Swirl Dress was een wikkeljurk met de overslag aan de achterkant, en dat is het model waardoor Gertie Hirsch zich heeft laten inspireren.

Het is inderdaad een eenvoudig patroon. Hij heeft geen rits, geen knoopsgaten, aangeknipte in plaats van ingezette mouwtjes, en zelfs geen coupenaden. Het bovenlijfje krijgt zijn mooie pasvorm door de halslijn te rimpelen. Toch komen er voor mij wel een paar nieuwe technieken aan te pas. Ik ben vooral naaien met tricot en andere gebreide stoffen gewend, dit patroon is bedoeld voor geweven stof. Het is de eerste keer dat ik een beleg maak en plakvlies gebruik. Daarom, en omdat dit patroon überhaupt nieuw voor me is, maak ik braaf eerst een proefmodel in een andere stof. En na de nodige aanpassingen om de pasvorm te verbeteren, komt er dit jurkje uit:

Niet helemaal zoals de foto uit het boek? Dat klopt. Ik kan het namelijk zelden laten om aan patronen te sleutelen. Het is één van de dingen die naaien zo leuk maken, dat je echt unieke dingen helemaal naar je smaak kunt maken. Een patroon is daarbij een leidraad, niet een voorschrift. Daarom wil ik nog wat bijzondere dingen noemen die mij extra blij maken met mijn nieuwe Swirl Dress. Om te beginnen gebruik ik in plaats van één stof, of hoogstens een contrasterende tailleband, verschillende stoffen voor bovenlijfje en rok. Dat is gedeeltelijk gewoon omdat het met alleen de roze stof best krap zou worden om alle patroondelen uit te snijden. En ik heb nog meer dan genoeg zwart-wit boerenbont.

Maar dat komt eigenlijk wel prima uit. Ik wil namelijk sowieso al de oorspronkelijke A-lijn midirok vervangen door een aangerimpeld knielang rokje. Een dirndl-rok heet dat ook wel, en dat is precies waar het geheel me aan doet denken: Oktoberfest, lange tafels, bierpullen en leuke meisjes in Beierse Dirndl. Door de ruitjes doet het aangerimpelde rokje een beetje aan als schortje, waarmee het een knipoog is naar het oorspronkelijke Swirl wikkelschort.

Het boek schrijft voor om de mouwtjes met de hand met een blinde steek te zomen. Dat is niet echt iets dat ik in een ‘jiffy’ doe. In plaats daarvan stik ik de mouwzomen met de machine vlak langs de rand.

Vervolgens voeg ik zakken toe in de zijnaad, want zakken. Alle jurken zouden ze moeten hebben. Het schijnt gemakkelijk te zijn om zakken zelf te tekenen, maar ik gebruik het patroon uit Gertie’s New Book for Better Sewing, dat ik al een paar keer voor andere jurken heb gebruikt. En voor de lol maak ik de zakken, als grapje aan de binnenkant, van dezelfde stof als het bovenlijfje.

Nu ik toch begonnen ben, vind ik het wel leuk om bijzondere details te hebben aan de binnenkant; bijna nooit te zien, maar ik weet dat ze er zitten.

Na de zakken in de stof van het bovenlijfje, maak ik het beleg juist in de stof van de rok.

Ik werk de naden af met een kartelschaar. Het is immers een vintage-stijl ontwerp. Vroege naaimachines hadden vaak alleen een rechte steek. Geen zigzag, laat staan een overlocksteek. Het was dan ook heel gebruikelijk om naden af te werken met een kartelschaar. Dat werkt omdat schuin geknipte randen niet rafelen; met een kartelschaar creëer je eigenlijk een reeks schuin geknipte stukjes. Gaandeweg kom ik erachter dat het dus juist geen goed idee is om schuin geknipte randen af te werken met een kartelschaar; dat wordt een rommeltje, en het is niet nodig. Die schuin geknipte randen laat ik dus voor wat ze zijn.

Het detail aan de binnenkant dat het vaakst door anderen gezien zal worden, is de zoom. Als je gaat zitten, als je loopt, als je danst, als alleen al de wind je rok even laat wapperen. Dat is één van de redenen (een andere is dat het heel praktisch is bij een ronde zoom) dat ik graag biaisband gebruik in mijn zomen. In dit geval regenboogkleurig boerenbont dat ik (zonder een idee waar ik het voor zou gebruiken) gewoon moest hebben zodra ik het zag. Soms blijven zulke dingen lang in mijn voorraad liggen, in dit geval maar een week. Het is perfect voor dit project, vooral omdat verschillende kleuren van het bovenlijfje terugkomen in de zoom.

Dat is hem dus in detail, mijn Swirl Dress. Een leuk relatief snel (oké, ík ben gewoon niet snel) projectje dat ik ook in deze rare tijd gewoon eens start én afrond. Ik ben heel tevreden, en ga hem zeker nog eens (misschien met de oorspronkelijke rok) maken.

Denken jullie ook veel na over de details aan de binnenkant van jullie naaisels, of is dat een rare tik van mij?

Wil je weten wanneer ik een nieuw bericht plaats? Je kunt me volgen op Facebook.