Een pepermuntje

Het was eigenlijk niet de bedoeling. Ik had meer iets in marinestijl in gedachten. Maar Frans zei het al: dan hadden de kleuren eigenlijk precies andersom moeten zijn.

Toch ben ik er superblij mee. Dit patroon heb ik namelijk zelf getekend, van A tot Z, zonder voort te borduren op een patroon dat ik al had. Een dolmanmouw, maar wel echt getailleerd, precies zoals ik het in gedachten had. En al is het geen marinestijl, toch doet het me ergens aan denken…

Het doet me denken aan de ouderwetse gestreepte paal buiten bij de kapper, de zuurstokjes in de kerstboom, gestreepte paaseitjes, en ja, oudhollandse pepermuntkussentjes. Ik doe het ervoor.

Ik tekende zowel bovenlijfje als rok (een halvecirkelrok) dus zelf, en maakte deze versie van French terry. Rood-wit gestreept voor het grootste deel, Donkerblauw-wit voor de accenten.

Of is het zwart? Het ligt niet aan de foto’s. Ik zie het zelf ook niet echt. De bestelbon zegt donkerblauw, maar om eerlijk te zijn, toen ik het bestelde, kon ik het verschil tussen de donkerblauw gestreepte en de zwart gestreepte versie ook al niet zien. Misschien hadden ze in de winkel wel hetzelfde probleem. Uit de ene hoek lijkt het gewoon zwart. Uit de andere diep diep donkerblauw. Of ik beeld me dat alleen maar in.

Donkerblauw of zwart, ik voel me heerlijk in deze jurk die ik exact op mijn maat heb ontworpen. Wat een verschil met een standaardpatroon dat ik zo goed mogelijk aanpas aan mijn maten!

Strepen zijn altijd lastig, maar juist omdat dit mijn eigen ontwerp is, wilde ik extra zorg besteden aan alles mooi door laten lopen. Ik heb daarom niet op de stofvouw geknipt, maar heb juist hele (in plaats van halve) patroondelen gebruikt en uit enkele stof geknipt. Dan nog sloot het niet exact aan, maar het voordeel van rekkende stof is dat je net iets meer bewegingsruimte hebt om het toch goed te laten lijken. Een beetje creatief spelden lost een hoop op. Fake it till you make it. En zeg nou zelf, er is gewoon iets bevredigends aan schuine strepen die goed samenkomen. Het is precies wat je kan doen als je zelf naait, en nooit in de winkel zou kunnen kopen.

Door de dolmanmouwen is dit een supermakkelijk patroon om in elkaar te zetten. Schoudernaden, zijnaden, en dan zit het bovenlijfje al in elkaar. Toch ging het niet helemaal vlekkeloos. Dit was de eerste keer dat ik met French terry werkte, en het rekt dus minder dan de tricot-stoffen waar ik aan gewend ben. Dat maakt een halsboordje lastiger. Eerst rekende ik de maat sowieso te krap uit, voor een te brede boord, dus ook al moest ik er zo hard aan trekken dat ik bang was mijn naald te breken, toch zat hij niet goed en lubberde aan de bovenkant naar buiten.

Oké. Opnieuw uitgerekend, smaller boordje genomen, en nu was het bijna helemaal goed. Goed genoeg. Met één keer doorstikken had hij nog net een beetje neiging om naar voren te vallen, maar met een tweede stiksel er iets onder was dat opgelost.

Ik maakte de mouwen af met net zo’n boordje als de hals, en in een opwelling gebruikte ik dezelfde stof voor een tailleband. Want, waarom niet? Zakken maakte ik deze keer niet; met een dunnere stof zou dat prima kunnen, maar ik denk dat zakken in de zijnaad in deze wat dikkere French terry een wel erg dik pakket stof zou worden. Wel werkte ik de zoom af op mijn favoriete manier, met biaisband.

Alles bij elkaar ben ik heel tevreden. Er komen zeker meer versies van dit patroon, en ik heb al volgende ideeën voor patronen in mijn hoofd. Intussen ben ik klaar voor de lente!